Merhaba aklı hep havada olanlar 🙂 Önceki yazılarımda pilotluk sürecine nasıl hazırlandığımı, süreçte karşılaşılan modülleri /sınavları ve sınav tekniklerini/ mülakatları anlatmıştım. Hatta hep birlikte akademiye bile başladık, otele yerleştik ve yakında sizlerle birlikte dersleri tanımaya da başlayacağız. Ama ondan önce belki de tüm bu süreçte nefesimi tutarak geçirdiğim, yer yer gözlerimin dolduğu, yer yer kendimle gurur duyduğum o 3 günden “oryantasyon” gününden sizlere bahsedeceğim.
Oryantasyon günü, şirkete ilk adım attığınız gün. Daha doğrusu bu koca ailenin bir parçası olduğunuzu anladığınız gün. Bu şekilde yazınca ne kadar da banal ve normal bir gün gibi gözüktü değil mi? Ama burada her şeyi değiştiren bir faktör var. “We are Turkish Airlines” 🙂 haha reklamlar…
Şakası bir yana gelelim gerçekten bu günleri neden böyle tanımladığıma. Evet burası Türk Hava Yolları. Ancak bu kadar duygulanmanıza ve gururlanmanıza sebep olan şey sadece bu ekibe katılmış olmak değil. Asıl neden, aslında oralarda bir yerlerde bu markanın hayatınızın bir köşesine hep dokunmuş olması. Çocukluktan beri gözlerinizin uçakların kuyruğunda hep kırmızı-beyazı araması, reklamların her tınısında fark etmeden Türk Hava Yolları sloganlarını ezberlemiş olmamız, taraftarı olduğumuz takımların göğüslerinde gördüğümüz amblemler ve hayran olduğumuz filmlerin o dev kuşların gövdelerine giydirilmiş halleri ve…
Ve yardıma ihtiyacı olan bölgelere giden ilk uçakların her zaman o “kırmızı- beyaz yaban kazını” göklerde taşıması…
İşte bunlar aslında bizlerin hayatlarında her zaman olan, kalplerimize her zaman dokunan şeylerdi. Tüm Türkiye, milli takımımız Dünya Kupası’nda üçüncü olduğunda gururlanıp sevinç gözyaşları dökerken bir de üstüne futbolcularımızın Türk Hava Yolları uçağında karşılaştıkları o paha biçilemez sürpriz, hepimize tarifsiz anlar yaşatmıştı.
İşte oryantasyon günlerinin ilki olan “o” günde, tüm bu anılarımız tekrar gözlerimizin önüne serildi. Hem de bu defa tüm bunları, sadece milli markamızla gurur duyduğumuz için değil bu aileden biri olduğumuz için yaşadık.
Haydi sizleri o güne götüreyim.
Oryantasyon günü gelip çattığında THY’nin anlaşmalı olduğu otellerden, bize uygun olan ve tabii ki oryantasyon binasına yakın olan birinden yerlerimizi ayırttık. ( Oteller, listede ve anlaşmalı olmalarına rağmen kolay kolay yer vermiyorlar. Bu durumu ne yazık ki kendiniz çözmeniz gerekiyor ancak ne kadar da ısrarcı olsanız durum pek değişmiyor. Bu nedenle kalacak yer durumunuzu birkaç gün önceden halletmenizi tavsiye ederim. ) Ben bir gün önceden hatta biraz da erkenden gidip otelime yerleştim. Eşyalarımı (takım elbise ve gömleğimi ) astıktan sonra Netflix keyfi için otel odama kuruldum. Akşam da Aqua Florya AVM’de deniz keyfi yaptıktan sonra ertesi gün için uykuya daldım.
Eğer aracınızla gelecek olursanız park yeri durumunu da hesaba katmanız lazım. Keza ben çok yakın bir otelde konaklamama rağmen, İstanbul trafiği (navigasyon sıkıntısı) ve park yeri sorunu yüzünden konferans salonuna 5 dk kadar geç kaldım. İşte bu sebepten dolayı da salonun en arkasına oturarak yerimi aldım. Neyse ki çok bir şey kaçırmamıştım ve sunumumuz başladı.
Oryantasyona katılmadan önce Whatsapp’da filo grubunuz çoktan kurulmuş oluyor. Burada oryantasyon günü ile ilgili detaylar genelde konuşuluyor ve süreçte yer alan kişilerin genelde tanıdıkları olduğundan, kıyafet gibi bilgiler üst filolardan alınıp size aktarılıyor. Ancak… Bu gelen bilgiler bazen kafa karışıtırıcı olabiliyor ki özellikle imzaya gideceğinizde gereken evraklar ile ilgili kısımlar cidden yorucu oluyor. Muallakta kaldığınız durumlarda yetkili merciiyi arayıp doğrusunu sormak en iyi yol olacaktır. Daha sonra özellikle İstanbul gibi bir şehirde eksik bir şeyleri tamamlamak oldukça can sıkıcı oluyor. Bunun yanı sıra bazen telefon açıp sorsanız bile eksik bilgi gelebiliyor. Bu da artık bu tatlı sürecin tuzu biberi diyerek yazıma devam ediyorum.
Konferans salonunda genel olarak herkes takım elbiseli olarak bulunuyordu. Daha sonradan öğrendiğimiz bilgi ise aslında oryantasyon için takım elbise giymek zorunda olmadığımızdı. THY’den yetkili bazı kişiler “öncelikle aramıza hoşgeldiniz” diyerek konuşmalarına başladılar. “İşte yıllardır duymayı beklediğim cümle” dedim içimden. Söylenen her şeyi pür dikkat dinliyor ve heyecanla anlmaya çalışıyorduk. THY’nin büyük bir şirket olduğunu tabii ki tüm ülke vatandaşları gibi bizlerde biliyorduk ancak organizasyon şemalarını, kurum içi hazırlanan teknolojiyi, çalışanların kullandığı sistemleri gördükçe ben şahsım adına hayrete düştüm. Örneğin her bir konu için o konunun adıyla açılmış farklı bir adresinden mail geliyordu. Neredeyse her konu ile ilgili farklı bir departman ve farklı ilgili kişiler vardı. Bizler sadece pilot olmamıştık, çok büyük bir kurumun fertleriydik. Ve bu kurumun teknolojik altyapısına ayak uydurabilmek için bile onlarca uygulama indirmemiz gerekiyordu. Gerçekten bunun için özel olarak ders niteliğinde bir sunum almıştık. Hatta ve hatta şirketin kendine ait bir App Store’u bile vardı.
Kurumsal işlemler anlatıldıktan ve her birimiz gerekli kayıtlarımızı yaptıktan sonra sicil numaralarımız verildi. O güne kadar bir sicil numaram olacağını bilmiyordum 🙂 Çok hoşlanmıştım. Tabii ki çömez bir sicil numarasıyla başlamıştım ama olsun:) Çok güzeldi:)
THY’de çalışmanın ayrıcalıklarını öğrendiğim an annemi mi arayayım, kardeşime mi hemen mesaj atayım diye adeta kafayı yedim:) Yanlış anlaşılmasın bahsettiğim şeyler maaş vb şeyler değil. Paranın satın alamayacağı şeyler vardır 🙂 Geri kalan her şey için … ( bu espriyi burada yapmazsam kendimi affetmezdim:))
Salonda sürekli olarak farklı kişiler gelip farklı konular hakkında bilgi veriyorlardı. Daha sonra bir hanımefendi geldi. Kendisi oldukça sempatik ve eski uçucu personellerdendi. Bize kendi tatlı hikayelerini anlatırken bir gün… diye başladı. Zaten ağzı kulaklarında her şeyi izleyen ben çok da ekstra bir şey duyacağımı tahmin etmeden konuşmayı dinliyordum. Şimdi anlatacağım şeyi şu şekilde hayal edin lütfen: “Hayatınız boyunca en hayran olduğunuz kişi, var olduğuna, yeteneğine en inanamadığını kişi bu hikayenin içinde!”
Hanımefendi anlatmaya başladı:
-Bir gün uçuşumuzun değiştirildiği bilgisi geldi. Sizlerde hatırlarsınız THY, Barcelona ile anlaşma imzalamıştı ve Barcelona’nın sponsoru olmuştu. İşte ben o zaman sadece bir Türk vatandaşı olarak çılgına dönmüştüm. İşte hanımefendinin bahsettiği uçuşunun değiştirilmesinin nedeni, ekibinin BARCELONA FUTBOL TAKIMINI taşıyacak uçağa verilmiş olmasıymış. BARCELONA… BARCELONA!!!
Daha sonra bu uçuşa gitmişler. Kendisi içerde göreviyle meşgulken ekip arkadaşlarından biri gelmiş ve çılgına dönmüş şekilde davranıyormuş. Kendisine ne oldu? diye sorulduğunda verdiği cevap şu olmuş:
-Bu MESSİ’NİN çatalı!!!….
Kelimelerimin kifayetsiz kaldığı, kalbimin deli gibi attığı bir andı o an. Bir pilot olarak, hastası olduğunuz futbol takımının arkada olduğunu bilmek, dünyanın gelmiş geçmiş en iyi futbolcusunu uçurduğunuzu bilmek… Ve bir parçası olduğunuz şirkette bu ve benzeri olayların hiç de imkansız olmadığını fark etmek…
İşte bazı şeyler gerçekten para ile satın alınamazdı…
O gün üniformanın değerinden, bir pilot olarak toplum için ne anlam ifade ettiğinize; görevinizin sadece dev bir makineyi uçurmak olmayıp Milli havayolunuzun birer temsilcisi olduğunuza kadar her şeyi fark ediyorsunuz. Sorumluluğununuz ne denli büyük olduğunu, ne kadar büyük bir şeyi başarmış olduğunuzu ve geleceğinizde her şeyin çok şiyi olması için ne kadar çabalamanız gerektiğini anlıyorsunuz. Ve daha da güzeli bunu seve seve büyük bir gururla yapacağınızı hissediyorsunuz.
İşte “O” anlar, sizlerde bu ailenin birer parçası olduğunuzu artık anlıyorsunuz…
Umarım bu satırları okuyan herkesin, bu mesleği doğru sebeplerle ruhunda taşıyan herkesin bir gün bu kelimeler kulaklarında çınlar:
“ARAMIZA HOŞGELDİNİZ…”
bd
